Traumasporen in het lijf

Een beschrijving van een EMDR-sessie 6 jaar na het ongeluk. Nog steeds zitten de bewegingen ín het lijf.


Pim (fictieve naam, nu 9 jaar) is 3 jaar oud als de auto waar hij in zit van de weg wordt gedrukt op de snelweg door een invoegende vrachtwagen. Het loopt goed af, maar -als je goed kijkt- zitten de traumasporen 6 jaar later nog steeds in zijn lichaam.

“Wat leuk jou te leren kennen! Vertel, waarom ben jij hier?”
“Ik heb misschien een trauma?”
“Oh jee. Wat naar… “

Hij legt kort en met weinig emotie uit maar met veel beweging over wat er gebeurd is en vertelt over zijn huidige klachten…

“Hoe komen we er nou achter of je een trauma hebt?”

Trauma of niet?

Ik leg hem uit dat ik ook niet zeker weet of de klachten (concentratieproblemen, hoge afleidbaarheid, bewegingsonrust) komen door het ongeluk. Hij was erg jong dus lastig onderscheid te maken tussen (1) hoort dit bij jou of (2) komt dit door het ongeluk. En is die hoge afleidbaarheid een karaktertrek of moeten we dat lezen als overalertheid door trauma?

Last van nare herinneringen

Hij vertelt dat hij er vaak aan denkt en dan een vervelend gevoel krijgt, dus onder het mom ‘baat het niet dan schaadt het niet’ stemt hij in met EMDR.

Tijdens de sessie:
Na uitleg over de spanningsberg maken we samen een strip (oefening uit de Butskees-methode) van het ongeluk en kiezen het meest nare beeld uit om mee aan de slag te gaan.

De spanningsberg - materiaal uit de Butskees-methode. Traumasporen in het lijf uitgelegd.
De spanningsberg – materiaal uit de Butskees-methode

Traumasporen in het lijf

Pim laat tijdens de sessie steeds verschillende bewegingen zien. Soms heel groot (wiebelen met zijn benen) en soms heel klein.
Juist die kleine bewegingen vertellen ons veel wat hij had willen doen destijds:

  • de rembeweging met zijn voet
  • een korte schok door het lijf als hij vertelt dat hij gevangen zit in de gordel
  • een beweging met zijn linkerhand als hij praat over dat hij mama wakker wil slaan.

Tijdens de sets zetten we deze bewegingen in als interweave: wat had je willen doen? Doe dat maar.
Behalve mama slaan, dan vonden we niet zo’n goed idee 😉 dat kon hij visualiseren en doen op zijn been.

We pakken het huidige nare plaatje (als de vrachtwagen de auto raakt) én het meest nare beeld wat had kunnen gebeuren (iedereen bebloed en dood in het weiland).

Dat is heel eng om naar te kijken, dus gebruik ik ook de #CIPOS-techniek (steeds iets langer naar het beeld kijken, afwisselend met een fijn plaatje = de poes)

We geven hem superpowers mee in onze #mentalvideocheck (hij is nu zo sterk dat hij zelf de gordel los kan maken).
Gedurende de sessie zie je de ontspanning in het lichaam komen. De spierspanning daalt zichtbaar en de beweeglijkheid neemt af. Moeder is ontroerd van hetgeen ze heeft waargenomen tijdens de behandeling.

Moe en licht verward (‘Hè? Zo gek! Als ik er nu aan denk, voel ik helemaal niets meer!’) nemen we afscheid.
Komende periode zal blijken of die hoge afleidbaarheid afneemt en zijn concentratie verbetert. Ik heb goede hoop 😉

Ik zie je 💚
Marijke

Ik ben gek op kennis delen! Meld je aan voor de nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van de nieuwe webinardata, trainingen, gratis werkbladen, leuke feitjes en praktische tips!